Av Jon Frogner, ordførarkandidat for Stad Venstre:
7 av 9 ordførarkandidatar kjem ikkje fra Nordfjordeid (eller bygdene i nærleiken). Omlag 2/3 av veljarane bur i gamle Eid kommune.
I valkampen høyrar eg at det er ekstra vanskeleg å røyste i år. Folk på Nordfjordeid fortel at dei ikkje kjenner til so mange av kandidatane frå før.
- Eg har aldri brukt so lang tid i stemmeavlukket som i år, fortalde ein veljar som hadde førehandsrøysta.
Denne tvilen har eg full respekt for, og tenkjer at den kan vere ein idé å ta tak i. Dei spør seg: kven er desse kandidatane eigentleg som personar? Kan eg stole på at dei vil det beste for heile kommunen?
I fjor sommar var det tidlegare ordførar i Eid kommune, Gunvald Ludvigsen, som spurde meg, på vegne av nominasjonsnemda, om eg kunne tenkje meg å toppe lista til Stad Venstre.
For meg er Gunvald eit bevis på at ein ikkje treng å vere eidar for å bli ordførar i kommunen. Eg vel å tru at grunnen til at han vart stemt inn på Stortinget, ikkje var fordi eidarane ynskte å få han ut av bygda. Han var ein tilflyttar som vart godt motteke, og som har gjort og gjer mykje godt, gjennom sitt politiske engasjement.
Kan hende situasjonen er litt annleis no. Stad er framleis ein ny kommune. I gamle Selje har nok mange tenkt at det var viktig å ha ei stemme inn i kommunestyret og på rådhuset. Eg trur dette kan forklare det breie engasjementet frå ytre delen av kommunen. Eg tek sjansen på å seie frå samtlege ordførarkandidatar, at vi vil jobbe for heile kommunen, og ikkje berre kvar si bygd. Alle med kvar sine ulike politiske ståstadar, valprogram, og valistar, med god geografisk spreiing på øvrige kandidatar.
Noko av forklaringa på at Venstre gjorde eit kanonval forrige gong, var ikkje berre at dåværande ordførar Alfred Bjørlo kunne vise til ei rivande utvikling i Eid kommune. Han brukte mykje tid på å gjere seg kjent i gamle Selje, og vann tillit på den måten.
Det var nett ynskjet om å vere med å lyfte Stad kommune vidare som gjorde at eg valde å takke ja til tilliten frå nominasjonsnemda, og stille som ordførarkandidat. På det tidspunktet var val og valkamp langt der framme. Eg stilte meg sjølv tre spørsmål: Kunne eg vore ein god ordførar? Har eg lyst til å kjempe om vervet? Er eg budd på å ta eit eventuelt nederlag?
Om eg ikkje hadde framtidstru ville eg aldri kunne ha flytta med familien til ei lita bygd på Vestlandet for over 13 år sidan. Her kunne vi leve det livet vi ynskte, med det aller meste vi trong i kvardagen, rett utanfor dørstokken. Eg lærte fort at her må ein stå på, og kjempe for det ein trur på. Det beste av alt, her er det mogleg å få ting til skje i lag.
So eidar eller ikkje, eg er no her. Eg er ein slik vi treng fleire av, ein som tek med seg familien, eller berre seg sjølv, og satsar alt i kommunen. Eg er i politikken fordi eg vil vere med å skape gode liv for alle, uansett kva føresetnader ein har.
For tida har eg to born på Eid vidaregåande skule, på hyblar, og eit yngsteborn heime, som vart eit av dei siste borna som kom til verda på Nordfjord sjukehus. Sonen min studerar i Sogndal, med eit ynskje om å kome tilbake til kommunen og skape nye arbeidsplassar. Eg er ofte på Nordfjordeid, for handel, kultur, helse, politikk og so vidare. Det er ein nydeleg stad, med framtida føre seg.
Uansett kva valresultatet vert, eg lovar at eg vil gjere alt eg kan for å samarbeide til felles beste. Eg vil gjerne ha med meg flest mogleg av dei andre gode kandidatane frå vallista til Venstre. Vi vil gjere ein forskjell med politikken vår, for å ta heile Stad kommune framover.